
Ik kom nogal eens promovendi tegen met wie het niet zo goed gaat. Die zichzelf een mislukkeling vinden. Die vinden dat ze falen. Of op z’n minst niet goed genoeg zijn. Dat het altijd beter kan dan dat ze nu doen. En die ze zichzelf eigenlijk schamen omdat hun promotie niet loopt zoals ze graag willen. Ze vinden zichzelf dom, niet competent. Zijn teleurgesteld in zichzelf. Als het met hun proefschrift niet goed gaat, gaat het ook met henzelf niet goed.