Campus Orleon

De afgelopen 50 jaar is het levensbeschouwelijke landschap in Nederland drastisch veranderd. Mijn onderzoeksinteresse ligt bij deze veranderingen. Als docent en begeleider verhelder ik deze veranderingen en help ik mensen hun eigen zinvolle/spirituele weg te vinden in deze nieuwe tijd.

Ik heb een passie voor denken en voor alles wat met het fenomeen spiritualiteit te maken heeft. De weg waarin dat vorm heeft kunnen krijgen is veelzijdig geweest. Eerst studeerde ik vrouwenstudies geesteswetenschappen aan de UU. Mijn doctoraalscriptie ging over de mystieke dimensie van wetenschappelijke kennisverwerving en de link met gendergerelateerde opvattingen over autonomie en objectiviteit. Ik werkte een tijdje als docent levensbeschouwing en filosofie in het middelbaar onderwijs en promoveerde aan de Universiteit voor Humanistiek op de rol van spiritualiteit in het leven en werk van humanistisch geestelijk verzorgers.

Sinds 2007 ben ik zzp'er (zeer zelfstandige professional). Als docent praktische en theoretische spiritualiteit ontwikkelde ik diverse, multidisciplinaire cursussen rondom mystiek, spiritualiteit, levenskunst, intuitie en parapsychologisch onderzoek. Als onderzoeker was ik betrokken bij een groot onderzoek van de Universiteit van Tilburg op het grensvlak van traditioneel christelijke en nieuwe spiritualiteit en bij het Dominicaans Studiecentrum voor Theologie en Samenleving waar ik onderzoek deed naar meervoudige levensbeschouwelijke verbondenheid. Daarnaast heb ik een praktijk als geestelijk begeleider (www.zielswijze.nl); ik begeleid mensen met  eetproblemen (www.weetwaaromjeeet.nl); ik ben actief als campus coach en ik geef levensbeschouwelijk onderwijs (HVO:www.hvo.nl) aan kinderen van 8 tot 12 jaar (in het openbaar onderwijs).

In 2013 heb ik samen met collega geestelijk verzorgers in de stad Utrecht de stichting Zin in Utrecht opgericht (www.zininutrecht.nu). Het doel dat wij nastreven is meer aandacht en aanbod te genereren voor zingeving in de extramurale Utrechtse zorgverlening. Het dominante perspectief van de zorgverlening in Nederland gaat uit van de mens als een medisch-lichamelijk; sociaal en psychisch wezen. Dat de mens ook of vooraleerst een existentieel wezen is, wordt niet (h)erkend. Zin in Utrecht overbrugt de gaten die er op dit gebied door ontkerkelijking en extramuralisering in de zorgverlening zijn ontstaan.