Als mensen in vrijheid van gedachten wisselen en betekenis geven aan wat er in hun levens gebeurt, veranderen zij hun organisaties. Vrijheid betekent immers dat organiserende vanzelfsprekendheden ter discussie staan. Elk vrij gesprek kan de betekenis, die eerder is ontstaan, bevestigen, versterken of juist ondergraven. Ik noem dit soort gesprekken ‘Vrijplaatsen’, een aantrekkelijk woord dat voor zichzelf spreekt. Toch vragen mensen me ‘wat is het?’, ‘wat kun je ermee?’, ‘voor wie is het geschikt?’, ‘hoe werkt het?’, ‘hoe waarborg je vrijheid?’, en ook ‘hoe verkoop je het?’ Stuk voor stuk lastige vragen, omdat, zodra je aan de verleiding toegeeft ze te beantwoorden, de Vrijplaats verdwijnt. Door te definiëren eigen je jezelf de definitiemacht toe en verdwijnt de ‘flow’ van elkaar steeds opnieuw bevragen. Door te instrumentaliseren veranderen Vrijplaatsen in manipulatieplaatsen. Door uitsluiten verdwijnt het leerzame. Door vooraf doelen te stellen en te plannen wordt vrijheid schaars. Door algemeen geldende regels te maken en te faciliteren verdwijnt zelfsturing. En door intellectueel eigendom te claimen verdwijnt de vrije beschikbaarheid. Een pleidooi voor het omschrijven en het bedrijven van de poëzie.

Download hier de publicatie, die ook verschenen is in Filosofie in Bedrijf.